Aρτοζήνος

Λερναίες ύδρες με ζωγραφισμένα/
χαμόγελα γλυκοδαγκώνουν/
διψούν για το πρόσωπο/
κεφάλι να το φορέσουν/
μήπως και του μοιάσουν./

Νάρκισσοι χαμαιλέοντες ορθωμένοι φαλλοί/
νομίζουν ότι το άρρεν μετριέται με τα πτώματα/
και όχι με την Αρχή του Διός./

Τολμούν οι ιερόσυλοι εντός στο ναό να εισβάλλουν/
φυλακίζουν το ζεϊμπέκικο στα ανώγεια/
τη σαπίλα τους μήπως και εξαγνίσει./

Κι ο βράχος στέκει εκεί./
Πόσα χρόνια βράχος/
πόσα χρόνια αντοχές/
πώς να χορέψει./

Κομματιάστε με τους φωνάζει/
τούτο εστί το σώμα μου/
λάβετε φάγετε/
τούτο εστί το αίμα μου/
λάβετε πιείτε./

Μονάχα σιωπήστε/
ανοίξτε τα παράθυρα/
όταν ηχήσει το ρεμπέτικο/
φτερώνεται ο βράχος./

Α ρε δάσκαλε ζεϊμπέκη/
πόσο δίκιο είχες και συ./