Ανιχνευτής

Αγγίζοντας,
ξύλινα παράθυρα με υγρούς ορίζοντες
 που ο χρόνος μέσα τους εισχωρεί και τους ιδρώνει
μανταλωμένες πόρτες που δεν λυγίζουν μα χαρίζονται
στα αγριολούλουδα που πλάι τους φυτρώνουν
αυλές- σκιές, εγκλωβισμένα σώματα
 που τόσο σφιχτά αγαπήθηκαν.

Σκοντάφτοντας σε ξένες Αναμνήσεις.
                                                           Ενθυμούμαι.

Τι και αν το κουφάρι μου δεν τις έζησε; Υπήρξαν.

Επιμύθιο
Η ψυχή πάντα θυμάται, οτι Αγάπη θυμίζει.

Ελένη Σ Αράπη
(Ανεμόεσσα Σκέψη)

Γεννημένο στη Ρώμη, στις μνήμες που μου γέννησε,
αν και πρώτη φορά την αντάμωσα.