Απολλώνιο φως

Σπίθες. Κεριά αναμμένα.
Καμμένα κρανία όχι μαλλιά
κρανία αναμένουν το θαύμα
μάταια πάντα.

Τόσες σπίθες κι ούτε μια φλόγα.

Μεταξωτά πετραχήλια
διαμαντένιοι σταυροί συγχωροχάρτια.
"Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω"
στο κρανίο πάντα.

Κι όμως στέκει εκεί πυξίδα ναός.
Αναμμένη λαμπάδα.
Ποιός νοιάζεται;

Φέτος τις λέξεις θα κάψω.
Ίσως το φως του Κυνός
στην οικουμένη ανάψω.

Ελένη Σ. Αράπη
(Ανεμόεσσα Σκέψη)