Ένα κουφάρι πήρα το χτισα
απ' την αρχή κόντρα καρένα
μνήμη προγονική το γέμισα
χώμα ελιάς κάρπισε ο λόγος.
Έριξα δυο πέτρες φωτιές
φύτρωσαν χαμόγελα καυτά
το πλάνισα το πλάνεψα
στη θάλασσα το ριξα
σκαρμοί του οι λέξεις
αντάριασαν αγκαλιάστηκαν
αρμάτωσαν την αλήθεια.
Χωρίς μηχανή διχως άγκυρα
φούσκωσα τα πανιά
χούφτιασα το διάκι
πρόσω ολοταχώς όρμηξα
πάνω στους τάφους
το τρελό κουφάρι μου εκτίναξα
φως στην οικουμένη να φέρει.
Ένα κουφάρι τρελό
μόνο απ' αγάπη αρματωμένο.
Ελένη Σ Αράπη
( Ανεμόεσσα Σκέψη)
Αφιερωμένο στους μύστες της θάλασσας.
Πίνακας: Κώστας Γραμματόπουλος.
