Χρυσαλίδα η μουσική

Πεταλούδες ηχούν πεταλούδες
νότα νότα την κατακλύζουν

λικνίζονται την παρασύρουν.

Ήγγικεν η ώρα
χρυσαλίδα η μουσική.

Στέκει εμπρός στον καθρέφτη

διάφανο πέπλο το σώμα
οργωμένο από δόντια
σκάει στα γέλια
πνιχτά στην αρχή
βροντερά στη συνέχεια
γέλια.

Λικνίζεται εντός του καθρέφτη
σκέφτεται το λάφυρο
ταριχευμένα κεφάλια
τα μόνα της λάφυρα.


Λύκος.
Ήγγικεν η ώρα.
Αποκεφαλισμός μέγιστος οργασμός.


Ομίχλη οι νότες.


Η Σαλώμη χορεύει
πιο νέα πιο δυνατή
ποθεί εκ νέου το κεφάλι.

Τόσα ταριχευμένα κεφάλια
να ορθώνονται ολόγυρά της
και ούτε ένας Ιωάννης.

Αίμα οι πεταλούδες.


Η Σαλώμη χορεύει
πιο νέα πιο αγνή
ποθεί εκ νέου το κεφάλι.

Αποκεφαλισμός μέγιστος οργασμός.


Φοράει το αίμα.
Φορά το κεφάλι.
Η μουσική ολοκληρώνει.


Ελένη Σ. Αράπη
(Ανεμόεσσα Σκέψη)