Αγωνία

Όπου κι αν στρέψω το βλέμμα μια θάλασσα αίμα
μικροί ναυτίλοι νεκροί και οι πιο ζωντανοί
έχουν ήδη μπαρκάρει μακριά
από το πλοίο που το λένε Αγωνία

Όπου κι αν στρέψω το βλέμμα μια θάλασσα αίμα
ταριχευμένα κουφάρια για τριάντα αργύρια.

Κι όμως κάποτε λαχταρούσαν
τα κτητικά "μου" τα αγαπημένα
τα σκαριά τα ναυάγια
χωνευτές αναμνήσεων.

Όπου κι αν στρέψω το βλέμμα αίμα
κι όμως νιώθω το φως της αλμύρας
το φως να με καίει.

Ελένη Σ. Αράπη
( Ανεμόεσσα Σκέψη)